Zorunlu cahillik, zihinsel ve varlıksal gelişim seviyesi olarak olabileceğinin en ideal anında olan varlıkları cahil olarak görebilen varlıklarında olması ile onların bu durumu, zorunlu cahillik olarak nitelendirilir ve bu hayatta daha fazla bilgi ve tecrübe edinemeyenlere verilen genel isimdir. Bu zorunlu cahillik kavramı, anlamı itibarı ile masum ve haklıdır. Asla bir eksiklik ve alçaklığı simgelemez. Zamanının ve kendi potansiyelinin olabileceğinin en iyi halinde olmasını tanımlar.
Mesela, her hangi bir köyde yaşamını geçirmiş yaşlı insanlar, ömrünü çocuklarını büyütmeye adamış ve bilgilerle hiç ilgili olamamış, işte bu gibi insanlar zorunlu cahillik yaşamaktadırlar ve buda varlıksal olarak bir seviyedir ve oldukça masumdur, haklıdır. Başka bir örnekle bir toplumdaki gerçek filozoflara göre diğer insanlar zorunlu cahillik yaşamaktadırlar ve onların bu durumları cahillik tanımı içinde algılanmadan, zorunlu cahillik olarak oldukça masum ve haklı bir durumun algılanmasını sağlayıcı şekilde bir tanımlama olur.
Ve bu açıklama ile daha da kolay anlaşılır ki, çocukluk gibi bir evresi olan bütün insanlarında yaşamlarında mutlaka zorunlu cahillikler yaşadığı zamanlar olmaktadır ancak bu durum yetişkin bir birey olduğunda da diğerine göre bilinmeyenler üzerinden, hakikatler şeklindeki bilinmeyenler üzerinden kendisinin bu zorunlu cahillik içerisinde olduğu söylenebilir ve bu özellikleri ile masum, varlıksal seviyeleri açıklayan ve dünya yaşamındaki ayrı zihin ve insan ve yaşamların durumu ile ilgili de bilgiler vererek, kişilerin bu bilememezlik hallerine de saygı duyulması gerektiğini anlatır... Herkes her şeyi özellikle böyle bir dünya yaşam alanı şartları ve imkanlarında zaten bilemez ve diğeri mühendislik konusunda zorunlu bir cahillik içindedir çünkü doktordur, ancak mühendiste doktorluk ile ilgili zorunlu bir cahillik içindedir çünkü oda mühendistir. İşte bu örnekle zorunlu cahilliklerin dünya yaşamında var olduğunu ve kimsenin kendisini küçük görmemesi gerektiğini ve diğerinin de aynı şekilde bilmesinden kaynaklı olarak büyüklükler içerisinde bulunmamasını açıklar...
Bilmek ve bilmemekler, o konu ve durum ve olay ile ilgili bilgisi olanların yada olmayanların birbirleri aralarında bu durum yüzünden eşitsizliklerin, adaletsizliklerin ve diğer olumsuz eylemleri ortaya çıkaracak olan anlayışların olmasına sebep olamazlar. Bilenler bildikleri bilgiler ile yapılması gerekenleri yapmalıdırlar, onları bilmek, o konu da uzmanlaşmış bilgilere sahip olmak zorunlu cahilliklerini yok etmektedir ancak bir kibir ve aşağılama yada bilgisinden dolayı üstünlükler yaşatmaya başlıyorsa işte o zaman cahillikleri başlamış olmaktadır ve aslında zorunlu cahillikten çıktığını düşünen bilgisinin anlamını ve kıymetini ve amacını bilemeyen ve uygulayamayan o insan, sonrasında artık kendisini gerilere çekecek olan cahillikleri yaşamaya başlar... Cahillik, o cahil olduğu konu ve olay ve duruma dair cahilliklerini giderme imkanı varken ve bunları gidermiyorken ilgili kişilerin sonrasında içerisinde bulunduğu ve bu kasıtlı ve farkında olarak yaptığı bilgisizlik, tecrübesizlik durumlarına verilen isimdir, ancak zorunlu cahilliklerde böyle imkanlar söz konusu değildir.
Zorunlu cahillik kavramı tam olarak anlaşıldığında, aslında insanların bazı konularda ki bilgisizliklerinin ve cahilliklerinin zorunlu olarak yaşandığı da fark edilir ve çok daha elverişli ilişkiler ve yaşamsal durumlar içerisine girilir....
